روزی که کعبه اشغال شده بود
در سپیده دم چهار شنبه بیست نوامبر سال ١٩٧٩ مطابق اول محرم سال ١٤٠٠ قمری و
29 عقرب 1358 هجری شمسی در شهر مکه و صحن مسجد الحرام همه چیز عادی به نظر می
رسید.
هزاران تن برای ادای
نماز صبح در آن مکان مقدس حضور به هم رسانده بودند.
در میان مردم تابوت های نیز به چشم
میخورد. گویا اجسادی را آورده بودند تا برای شان نماز جنازه خوانده شود.
هیچکسی تصور نمی کرد که در میان افراد حاضر در آنجا چند صد تن شورشی نیز وجود
داشته باشد.
عقربه های ساعت، پنج و سی صبح را نشان می داد. پس از آذان صبح، ملا امام عقب
میکروفون قرار گرفت تا نماز را آغاز کند. اما ناگهان مردی در مقابلش ظاهر شده او
را متوقف ساخت. آن شخص به ملا امام دستور داد تا ظهور مهدی موعود را اعلام
نماید.
این شخص جُهیمان بن محمد بن سیف العتیبی نامداشت. او معتقد بود که مهدی (یا
امام زمان) در قالب برادر همسر او که محمد عبدالله القحطانی نامداشت، ظهور نموده
است.
در حالی که آن مرد سرگرم گفتگو با ملا امام بود همراهانش تابوت های که با خود
آورده بودند را گشوده و از آنها اسلحه را بیرون آوردند.
مهاجمان به هوا شلیک نموده و مردم با ترس و سراسیمگی شروع
به فرار نمودند. مشاهده افراد مسلح در محلی که هرگونه خشونت در آن اکیداَ ممنوع
شده است، بسیاری از نمازگزاران را متحیر ساخته بود. اکثریت نمازگزاران با زبان
عربی بلدیت نداشته و اصلاَ نمی فهمیدند چه واقع شده است. آنها برای رسیدن به هر
دروازۀ خروجی که تا آندم باز مانده بود، تلاش می کردند.
قبل از این که مهاجمان بتوانند دروازه ها را ببنند و در
مناره های اطراف مسجد سنگر بگیرند، دو افسر پولیس غیرمسلح را به قتل رساندند.
مهاجمان موفق شدند بعد از یک ساعت کنترول کامل محل را بدست
بیآورند.
هر چند روایاتی وجود داشت که حکایت از ظهور مهدی در روز اول محرم سال ١٤٠٠
قمری در مسجد الحرام می نمود، اما با وصف آن هم دولت عربستان هیچ اقدامی را برای
محافظت از این مکان مقدس در آن روز اتخاذ نکرده بود.
در واقع دولت عربستان خود از وقوع این حادثه آن هم در چنان یک مکانی کاملاَ
شوکه شده بود.
اصولاَ باید خالد بن عبدالعزیز پادشاه عربستان در همان روز برای ادای نماز صبح
در آنجا حضور می داشت اما نامبرده به دلیلی مریضی در منزل باقی مانده بود. همچنان
شهزاده فهد در تونس و شاهزاده عبدالله، رئیس گارد ملی - در مراکش بود.
افراد مهاجم
رسماَ اعلام کردند که آنها خواستار پاکسازی اسلام و همچنان تحریم کار زنان در
بیرون از منزل، ممنوع نمودن نشرات تلویزیون و بازی های فوتبال می باشند.
نخست چنین تصور می شد که در عقب این اقدام ایران قرار دارد اما آیت الله خمینی
این حادثه را تقبیج نموده و آن را کار صهیونیست ها و امپریالیست ها خواند.
این موضوع
باعث بروز یک سلسله تظاهرات خونین علیه امریکا در بعضی نقاط جهان گردید. در
پاکستان افراد معترض بالای سفارت امریکا حمله نموده آن را آتش زدند.
عملیات نظامی در این حادثه که به ذات خود نخستین رویداد از نوع خود در
تاریخ عربستان به شمار می رفت توسط وزیر داخلۀ آن کشور (نایف بن عبد العزیز) به پیش برده میشد. به باور او مهاجمان
افرادی دیگری نبودند مگر "یک تعداد آدم های مرتد مسلح".
اسلام جنگ را در داخل ساحۀ مسجد الحرام مجاز نمی داند و همین موضوع استفاده از قوه را در برابر افراد مهاجم مشکل
ساخته بود.
باری نیروی های نظامی عربستان سعودی برای تحقیق، وارد ساحه گردیدند اما بعد از
تلفات وادار به عقب نشینی شدند.
برای این که نیرو های مسلح بتواند در ساحۀ مسجد الحرام از اسلحه استفاده کنند
به اجازۀ رسمی علما یا فتوای آنها ضرورت بود. به همین دلیل نیرو های امنیتی
نخست زمانی توانستند وارد عمل شوند که علمای دینی در مورد لازم بودن استفاده از
نیرو در محوطۀ مسجد الحرام فتوا دادند. نیرو های امنیتی توانستند در ششمین روز
درگیری حیاط مسجد الحرام و ساختمان های اطراف آن را تحت کنترل خود درآورند.
مهاجمان عقب نشینی نموده وارد زیرزمینی های شدند که در آنجا صدها اتاق و سلول
وجود داشت.
در روز جمعه بیست و سوم نوامبر دولت عربستان به رادیو دولتی آن کشور اجازه داد
تا آذان نماز جمعه را از طریق مناره های مسجد الحرام پخش کند. دولت می خواست بدین
وسیله نشان بدهد که توانسته است کنترول این مکان مقدس را دوباره بدست بیآورد.
برای پاکسازی کامل محل از وجود افراد شورشی دولت عربستان وادار گردید تا گروهی
از کوماندو های فرانسوی را به کمک فرا بخواند. دولت عربستان به رئیس جمهور فرانسه والِری ژیسکار دِستَن تماس گرفته و تقاضای کمک نمود.
رئیس جمهور فرانسه سه مشاور را از واحد ضد ترور GIGN که به تازگی
تشکیل شده بود به طور مخفی به عربستان اعزام نمود. از آنجایی مسجد الحرام یک مکان مقدس
در جهان اسلام است، فرانسه نمی خواست دخالت کشور های غیراسلامی را در این عملیات
نشان بدهد.
فرانسوی ها در یک هوتل در شهر طائف جابجا ساخته شدند و در آنجا طرحی را برای
بیرون راندن شورشیان آماده ساختند. راه حل پیشنهادی فرانسوی ها استفاده از گاز
بود. آنها می خواستند گاز را به داخل تونل های زیرزمینی در زیر مسجد پمپ نمایند تا
بدین وسیله مهاجمان ناتوان ساخته شده و نیروهای امنیتی بتوانند به آنجا وارد شوند
و مهاجمان را از بین ببرند.
اما در اینجا مشکلی دیگری نیز وجود داشت و آن محدویتی بود که برای افراد غیر مسلمان
اجازه نمی داد داخل ساحۀ مسجد الحرام شوند. بناَ کماندو های فرانسوی نخست در یک
اقدام نمایشی به دین اسلام گرویدند و سپس وارد عملیات نظامی در داخل ساحۀ مسجد
الحرام شدند.
جکتورن پاوول باریل Paul Barril که مسئولیت
اجرای عملیات را به عهده داشت گفته است « ما هر 50 متر بعد زمین را حفر می کردیم
تا به زیرزمینی دسترسی پیدا کنیم. گاز از طریق این سوراخ ها به داخل زیرزمینی پمپ
میگردید".
اما ساختار پیچ در پیچ و گسترده تونل ها باعث گردید تا گاز نتواند به اندازه
کافی متمرکز باقی بماند و این باعث کاهش تاثیر گاز میگردید.
بالاخره نیروهای امنیتی دیوارها را سوراخ کردند و برای بیرون راندن مهاجمان از
آنجا از گاز اشک آور و بم های دستی استفاده کردند.
در چهارم دسمبر زمانی که این علمیات پایان یافت اعلام گردید که در جریان آن
بیشتر از 127 تن از نیرو های امنیتی 255
تن مهاجم به شمول القحطانی شخصی که مدعی بود مهدی می باشد کشته شدند.
همچنان 68 مهاجم به شمول رهبر آنها العتیبی اسیر گردیدند.
یگانه شخصی که (جهیمان بن محمد بن سیف العتیبی) را مورد ستایش قرار داد، اسامه
بن لادن بود. او با الفاظ درشتی از موضعگیری خانوادۀ شاهی عربستان در برابر این
حادثه انتقاد نموده، افراد مذکور را "مسلمان های واقعی" خطاب نمود که به
باور او هیچ خطایی را مرتکب نشده بودند.
مهاجمان به ارتکاب هفت جرم مجرم
شناخته شدند: تجاوز به حرمت مسجد الحرام، هتک حرمت ماه محرم، کشتن مردم، نافرمانی
از قانون و مقامات دولتی، تعلیق نماز در مسجد جامع، اشتباه در شناسایی مهدی و بهره
برداری از افراد بی گناه برای اجرای اعمال جرمی.
سپس افراد دستگیر شده به شهر های مختلف فرستاده شده و همه اعدام گردیدند.
فلم مستند در این مورد
ماخذ
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر